فایده ی علم ستاره شناسی در چیست؟

سوالی که در عنوان این پست میبینید خیلی مطرح شده و می شود.متاستفانه اکثر ستاره شناسان در جواب به این سوال عاجزند و بی فایده بودن را از ضعف های علم ستاره شناسی می شمارند.عده ای پا را از این هم فراتر می گزارند و به این بهانه کلا از این علم فاصله میگیرند اما ایا واقعا ستاره شناسی علمی بی فایده است؟

من از چهار جهت به این سوال جواب داده ام که انها را اینجا مطرح میکنم.اگر نظر،موافقت یا مخالفتی دارید حتما در بخش نظرات ان را اعلام کنید:

1-بر کسی پوشیده نیست لذتی که یک ستاره شناس از رصد اسمان یا هر فعالیتی در زمینه ی نجوم می برد و اگر هم میخواهید بگویید لذت بردن فایده محسوب نمیشود پس هر هنری را بی فایده خوانده اید.این که حافظ دیوان خود را نوشت،بتهوون سمفونی نه را ساخت،شکسپیر هملت را نوشت یا این که لئوناردو داوینچی مونالیزا را کشید چه سودی جز لذت بردن از ان اثار دارد؟پس همانطور که هنر عزیز است.ستاره شناسی هم نزد ستاره شناسان و حتی افراد دیگر عزیز است.

2-علم نجوم حتی به لحاظ علمی چندان بی فایده نبوده و نیست اما استفاده ی زیاد ما از محصولات این علم باعث شده متاستفانه خیلی به ریشه ی این محصولات که همان نجوم است فکر نکنیم.منظورم محصولاتی از قبیل تقویم و زمان است.

3-میشود از دیدگاهی به این علم نگریست که به فلسفه می نگرند.یعنی ارضای حس کنجکاوی بشر.نحوه ی افرینش ما روی این کره ی خاکی با قفسی که از اطراف ان بی اطلاع باشیم چندان توفیری ندارد و شناخت اطرافمان از علم نجوم میسر است.این پا را از فایده ه فراتر گزاشته و ارضای یکی از نیاز های بشر است.

4-بسیاری نجوم را علمی می دانند که تا به حال خواب بوده و هم اکنون با پیشرفت علم و تکنولوژی درحال بیدار شدن است.بیدار شدن این علم تمام کم کاری های گذشته اش را و خیلی هم بیشتر از این جبران خواهد کرد.منظورم در اینجا نجوم حرفه ایست.کم نیستند منجمان حرفه ای که ادعا کرده اند در اینده با تصرف کرم چاله ها بر زمان و مکان مسخر می شویم یا به شناخت انرژی تاریک به یک منبع لا یتنهی از انرژی می رسیم و...

و این قطعا فایده ای به همراه دارد که می تواند زندگی بشر را عجیب متحول کند 

 

.